دردونه ها

لرزداشتم سرماتامغزاستخونم فرورفته بودبه همه التماس می کردم"سردمه"وقتی کامل به هوش اومدم... چندتاپتوروم بود.صدای گریتوشنیدم.انگارگریه های خودم بودکه ازاون حنجره ضعیفت بیرون میومد. مادرجان آوردت که ببینمت.اصلاشبیه اون چیزی که تودوران بارداری تصورشومی کردم نبودی.توتصورات من یه بچه شش ماهه تپل وسفیدبود،اماتوخیلی کوچولو بودی وازاثرموادبیهوشی سیاه شده بودی. 3.5کیلوگرم وزن داشتی و49سانت قد.اونقدگرسنه بودی که یه گاوو می خوردی.افتادی به جون سینه های من وچه دردی داشت .همون اول کاری زخمی پخمیم کردی رفت پی کارش. فرداکه دکتراومددیدنم گفت:این ازالآن اینجوریت کرده خدابه دادت برسه. اذان ظهربودکه به دنیااومدی.وتاصبح نخوابیدی .بااینکه اتاق خصوصی بودص...

وقتی بچه نداشتم همکاراموکه می دیدم به جون بچشون قسم می خوردن دلم قیلی ویلی می رفت که کاش منم می تونستم یه روزیه همچین قسمی  بخورم .ولی بعداهیچوقت اینکارونکردم یعنی هیچوقت نتونستم سرجون توقمارکنم

17 دی سال 80یه روز برفی بی سابقه توتاریخ خرم آباد بود. ساعت 9 صبح من وباباومادرجان ساکتوبرداشتیموراهی بیمارستان ایران شدیم. دیگه طاقتم واست طاق شده بود.دوست داشتم زودتربغلت کنم.شب قبلش قنداق فرنگیتوجفتم خوابونده بودم. اولین لباست یه ست بافتنی سفیدبود که روش پیچهای خوشگلی بافته شده بودومادرجان به عنوان سیسمونی برات خریده بود. نمی دونم چرادوست نداشتم اونوتنت کنم.کلادوست نداشتم لباس این دنیایی بپوشی. بعدکارای معمول قبل عمل راهی اتاق عمل شدم.خداییش ازاونجایی که اولیین جراحیم بودگفتم بعدبیهوشی به خواب میرم وبعدش راحت وبی دردبیدارمی شم ویه پسرحدوداشش ماهه(تصوری که ازنوزادداشتم)که درحدیه عروسک بی زحمت ومطیعه روبغل می کنم. وقتی خانم جراح(...