اسباب بازی

تاسالهاپس ازتولدمحمدشعارم این بود:

اگه می خوایدمامان بچه ای رواذیت کنیدواسه بچش اسباب بازی باتری خوربخرید

مشکل هدیه های باتری داردوتابود:

اول اینکه معمولاباتری همراه هدیه نبودوشوق وعجله بچه واسه بازی بااون باعث سرگشتگی های والدین می شد.اول بایدکل خونه رودنبال باتری گشت وبعدبه مغازه ها پناه بردوبسا بدکه این هدیه دیرهنگام به بچه داده شده باشد.

ودوم اینکه معمولا سریعااین باتری هاتموم می شدوعلتشم شایداین باشه که معمولابچه ها این نوع اسباب بازی ها روحتی زمانی که به شکل دیگه ای سرگرمندخاموش نمی کنند.

هنوزمحمد2سالش نشده بود که همه جای خونه مملوازباتری کهنه بود.وماتصمیم گرفتیم باتریهای قابل شارژودستگاههای شارژکننده باتری بخریم.

محمدازعروسک چه به شکل آدم وچه به شکل حیوان می ترسید.یه روزکه ازآرایشگاه به خونه میومدم درکوچه بایک عروسک که داخل یه کیسه پلاستیکی که درش به جای گره خوردن به طرزبامزه ای پیچیده شده بودمواجه شدم.وازاون روزبودکه دونستم اگه عروسک هاروازجلوی چشمش دورنکنم به عاقبت همون عروسک بی گناه دچارمی شن.

عمده اسباب بازیهای محمدرومادرجان واسش خریده بود.3ساله بودکه توپارک ساعی یه بچه روکه با ماشین کنترلیش توپارک بازی می کرد ودیدودنبال ماشینش می دویدومی گفت گناه دارم بده بازی کنم.گناه دارم.ومادرجان فردای اونروزواسش ماشین کنترلی خریدوایگونه بودکه پای اولین ماشین کنترلی ازمجموعه 10تایی اون به خونه ما بازشد.دستت دردنکنه مادرجان.

البته به جز این دوسایزدوچرخه بزرگ وکوچک،ماشین شارژی،ماشین های کوچیک آهنی وصدهااسباب بازی دیگه هدیه های مادرجان به محمدبود.